نورالدین اکبری
انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از مؤثرترین پدیده های پایانی قرن بیستم، تأثیرات و بازتاب های گسترده ای در ایران، منطقه و جهان داشته است و از ابعاد و جهات گوناگون مورد توجه و مطالعه صاحب نظران و نظریه پردازان ایرانی و غیر ایرانی واقع شده است. شاید گسترده ترین موضوع، پرداختن به پدیده انقلاب ایران در باب چگونگی شکل‌گیری و علل وقوع این حادثه عظیم و غیر قابل پیش بینی بوده است؛ چرا که کمتر کسی تصور می کرد کشوری که جزیره ثبات در خاورمیانه نامیده می شد، ناگهان این چنین متحول گردد و ساختارهای قدیمی را از بنیان برکند.
دایره وسیع علل و عوامل وقوع انقلاب در ایران، پژوهشگران را بر آن داشته است تا هرکدام از منظری خاص به بررسی این پدیده بپردازند. در این پژوهش نیز پژوهشگر با آگاهی از این موضوع و نیز با عتقاد به این مطلب که انقلاب ایران بیش از همه، انقلابی فرهنگی بود درصدد بر آمد تا در چارچوب رهیافت کارکرد گرایانه و با استناد از مدل انقلاب چالمرز جانسون به تحلیل انقلاب ایران بپردازد.
