درآمدی بر تاریخچه همکاری سران عرب با صهیونیسم
علیرضا رضوی
حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی در ابتدای سال ۲۰۰۹ میلادی به نوار غزه و ارتکاب جنایات، تخریب و کشتار بی سابقه ظرف ۲۲ روز، برگ جدیدی از کارنامه سراسر شوم این رژیم ظرف ۶۰ سال گذشته را ورق زد. در کنار سکوت مجامع بین المللی و حمایت آشکار دول غربی، به ویژه امریکا در قبال این نسل کشی آشکار، این جنگ دو پیامد و ثمره نیکو در بر داشت: اول آنکه، برای اولین بار یک اجتماع علیه صهیونیسم و آثار زیانبار آن برای جهان و بشریت شکل گرفت و مخالفت با ددمنشی صهیونیسم در میان تمام ملل و ادیان به گونه ای بی سابقه گسترده و هویدا شد.
دومین پیامده مثبت این جنگ، برملا شدن چهره واقعی سران عرب در قبال مسئله فلسطین برای مسلمانان، آزادگان و ناظران جهانی بود. مقاله حاضر بر آن است تا با مرور عملکرد سران عرب، ریشه این رفتار ناشایست در قبال این آرمان انسانی و اسلامی را واکاوی نماید.
