میریت مجدی نجیب
مترجم:علی عباسی
سال ۱۹۷۷ روند جدیدی از حکومت‌داری در فلسطین اشغالی آغاز شد. در این سال برای اولین بار جناح دست راستی لیکود با حمایت احزاب و گروه های تندرو مذهبی در انتخابات پیروز شدند و نخست وزیری این رژیم برای اولین بار به دست یک تندرو افراطی و شاگرد ولادیمیر ژاپوتنسکی تجدیدنظر طلب افتاد. معنای این تحولات در بدو امر اجرای سیاست های تند یهودی در فلسطین اشغالی به نظر می رسد ولی با اندکی تأمل و غور در وضعیت حاکم بر رژیم صهیونیستی به این واقعیت پی خواهیم برد که پیروزی دست راستی ها با سیاست های به ظاهر سخت دینی، تنها یک ضرورت برای جامعه رو به اضمحلال صهیونیستی است.
با توجه به نیاز رژیم صهیونیستی عرصه برای مذهبیون گسترده شد و مذهبیون نیز بهترین راه را برای توسعه نفوذ و حضور خود را آموزش می دیدند و بالطبع وزارت آموزش و دستگاه آموزشی کیان صهیونیستی بهترین پشتیبان برای تمام فعالیت‌های دینی و مذهبی بود. نویسنده در این مقاله بخشی از فعالیت های آموزشی گسترده دینی و مذهبی رژیم صهیونیستی را مورد واکاوی قرار می دهد.
