ملاحظاتی بر کتاب جریان‌شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران
دکتر احمد رهدار
کتاب جریان شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران، در شهریور ۱۳۷۹ از طرف معاونت فرهنگی اجتماعی مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام به دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی پیشنهاد شد و پس از تصویب، از سوی دبیرخانه مذکور، مرکز جهاد دانشگاهی به عنوان مجری طرح و مهندس سید مصطفی میرسلیم به عنوان ناظر طرح تعیین می شود و مرکز بازشناسی اسلام و ایران(انتشارات باز) کتاب مذکور را در سال ۱۳۸۴چاپ و منتشر می کند. این کتاب از این حیث در خور توجه است که در زمره معدود کتابهایی است که به بحث جریان شناسی فرهنگی پس از انقلاب اسلامی پرداخته است.
اگر چه نوع کسانی که به مباحث جریان شناسی معاصر می پردازند، از ورود به برخی ساحت‌ها هنوز زنده هستند و هر گونه قضاوت درباره آنها پیامدهای خاص خود را به وجود می آورد- ابا می کنند با این حساب، باید تحقیق مصطفی میرسلیم و همکاران محقق وی را قدر دانست و مغتنم شمرد که پذیرفته است تا درباره کسانی صحبت به میان آورد که بسیاری از آنها بالفعل از صاحب منصبان و مسئولان می باشند. این کتاب به لحاظ ساختاری و محتوایی دارای ابهامات و اشکالات فراوان است. نویسنده در این مقاله به دنبال آن است تا کتاب مذکور را به بوته نقد گذارد و برخی از اشکالات مهم آن را بیان نماید.
