گروه پژوهش بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی
سابقه مطبوعات در ایران به دوره قاجاریه برمی‌گردد. روزنامه نه تنها وسیله ارتباط جمعی و شیوه‌ای برای ارتباط و انتقال پیام‌ها و اخبار به مردم بود بلکه وظیفه سرگرمی و هم‌گرا کردن جامعه با نظام سیاسی حاکم را نیز به عهده داشت. مطبوعات از بدو پیدایش در ایران کم و بیش تحت سیطره سازمان‌های حکومتی بودند. اما این سیطره در دوران استبداد بیست‌ساله رضاخان با هیچ دوره‌ای از تاریخ دوران معاصر ایران قابل مقایسه نیست.
از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ش که اهرم قدرت در دست دولت متمرکز شد و مذهب به عنوان تنها نهاد مدنی فراگیر و خارج از حیطه قدرت دولت، مورد تهاجم قرار گرفت و جامعه‌پذیری در ایران ماهیت دیوانسالارانه پیدا کرد، کنترل شدیدی بر مطبوعات اعمال شد که این کنترل عموماً با سانسور دولتی و بگیر و ببند اصحاب رسانه، قطع روزنه‌های ارتزاق مطبوعات و ایجاد عسر و حرج برای ادامه فعالیت‌ها و در نهایت تبعید و زندانی شدن بعضی از اصحاب رسانه همراه شد.
