واقعه کشف حجاب در دوران پهلوی را باید تلخترین و شقیترین اقدام رژیم پهلوی در تجاوز به حقوق و آزادیهای ملت ایران، به خصوص زنان کشور دانست. به رغم این که بیش از ۸۶ سال از این واقعه خیانتبار و پلید در حکومت رضاخان گذشته است، هنوز زوایای پنهان و ناگفتههای زیادی پیرامون آن وجود دارد. یکی از عمدهترین دلایل پنهان ماندن این واقعه دردناک، که آثار خیانتبار آن هنوز بر روح و روان جامعه چنگال میکشد، سیطره مطلق مورخان استبدادپرست، فرهنگستیز و دینگریز تا قبل از انقلاب اسلامی، بر تعلیم و تربیت و تمام ارکان فرهنگی جامعه بود.
اگر چه بعد از انقلاب اسلامی آثار آگاهیبخشی از اهداف و برنامههای کشف حجاب و جریاناتی که در کنار استعمار انگلیس و استبداد رضاخانی از آن حمایت کردند یا در مقابل آن ایستادگی نمودند، منتشر شده است اما چون هنوز آثار آن جنایت عظیم که در ایران اتفاق افتاد، به عنوان یکی از زخمهای مزمن فرهنگی جسم و جان جامعه ایران را مکدر میسازد پرداختن به آن یک امر ضروری است.