کتاب خاطرات «دخترم فرح» از «فریده دیبا» توسط انتشارات «به آفرین» منتشر شد. این نخستین کتابی نیست که از دودمان پهلوی و مقامات درباری انتشار می یابد. پهلوی ها بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، آثار متعددی را در زمره خاطره نگاری، یا خاطره گویی یا مصاحبه شفاهی به دست چاپ سپرده اند که در این آثار بیش از هرچیز چند ویژگی عمده به چشم می خورد که وجه مشترک همه این آثار است؛ از جمله فاجعه بودن انقلاب اسلامی، تلاش برای یافتن مقصر وقوع انقلاب اسلامی، کوشش گسترده برای تنزیه خود از مفاسد رژیم پهلوی، توجیه جایگاه خود در دوره پهلوی. می توان ادبیات پهلوی ها در بعد از انقلاب را «ادبیات توجیهی» نام نهاد چرا که مشخصه اصلی آن، توجیه شرایط و اوضاعی بود که در آن به ایفای نقش پرداختند.
هدف از این بررسی، نقد کتاب مورد نظر نیست، زیرا هر آن کس که حتی اطلاعات سطحی از تاریخ معاصر داشته باشد، می داند که این اثر فاقد ارزش تاریخی و تاریخ نگاری مستند بوده و جایی در متون تاریخی ندارد. از این رو هدف عمده، نقد اهداف و انگیزه هایی است که سفارش دهندگان و نویسندگان این اثر و آثار مشابه در قالب خاطرات کتبی و شفاهی و تحلیل های علمی و شبه علمی در این دو دهه تولید کرده و در پشت این سفارش با تاریخ سازی های خاص با اهداف از پیش تعیین شده دنبال می شود.