علیرضا سلطانشاهی
بیشتر به دلیل حرفی که زده بود، مورد توجه واقع شد:
اگر یک روز به روزنامه‌نگاران اجازه دهند از کارهایی که ما در تهران کردیم مطلع شوند، از آنچه می‌شنوند وحشت خواهند کرد… حتی نمی‌توانند آن را تصور کنند.[۱]
این جمله در برخی آثار و مطالب مربوط به حضور اسرائیل در ایران عصر پهلوی تکرار شده است و هر محقق و پژوهشگری را مشتاق دانستن از سوابق و ابعاد روابط ایران و اسرائیل در این دوره می‌کند. اگرچه با انتشار یادنامه اثر مئیر عزری سفیر سابق رژیم صهیونیستی در ایران در دو جلد به زبان فارسی، بخشی از این رابطه مورد بازبینی قرار گرفته و مرور شد ولی کماکان عطش دانستن درباره ابعاد روابط وجود داشت؛ به ویژه در زمانی که با مرور کتاب یادنامه به این واقعیت رهنمون می‌شویم که لاپوشانی و امساک در بیان حقایق وجود دارد، یا متن باید با وجود اختصارات و کدهای ویژه رمزگشایی شود؛ همان‌طور که گیزی[۲] هم در کتاب شیطان بزرگ، شیطان کوچک بر مراقبت سیستم اطلاعاتی و امنیتی در باب هر آنچه در این آثار بیان می‌شود اصرار دارد؛ تا حدی که موجبات نارضایتی نویسنده آن را نیز فراهم می‌نماید.
[۱]. ان‍درو و ل‍س‍ل‍ی ک‍اک‍ب‍ورن، ارتباط خطرناک، ترجمه محسن اشرفی، تهران، روزنامه اطلاعات، ۱۳۷۶.
[۲]. الیعزر تسفریر
