داستان تعدادی از طلاب که به مبارزه پرداختند
یکی از طلاب علوم اسلامی به نام سید کاظم غریشی) ره) از مبارزین سر‌سخت بود. بعد از احیای کاپیتولاسیون و تبعید امام، او را دستگیر، زندانی و شکنجه کردند. بعد از زندان، به بیمارستان منتقل و در آنجا درگذشت.
شهید محمد منتظری را به جرم اینکه اعلامیه‌ای پخش کرد که به قانون شکنی اعتراض کردند، دستگیر و شکنجه کردند که بفهمند از کجا این مطالب را به دست آورده است.
فردی به نام حسین املایی از طلاب مبارزی بود، که به دلیل شلاق‌های زیاد، نمی‌توانست رو زمین بنشیند.
جریان سید محمد رضای سعیدی، به جرم اینکه از حق‌گویی باز نماند و از مبارزه دست برنداشت، او را به شهادت رساندند. شیخ حسین غفاری را در زندان، بدترین شکنجه‌ها را دادند. او نیز مانند غریشی، پس از منتقل شدن به زندان، در گذشت. حجت الاسلام و المسلمین شجونی، در آنجا حضور داشتند که پزشک برای معالجه غفاری نیامد تا ایشان درگذشت
جریان نامه‌ای از کویت و جواب امام به آن
وقتی خبر شهادت غفاری به نجف در سال ۱۴۵۴ رسید، نامه‌ای از کویت برای سید حمید حسینی روحانی آمد که با مته، سرش را سوراخ کردند، پایش را در روغن زیتون داغ قرار دادند که گوشت‌هایش ریخت. همچنین در تشیعه جنازه او در قم، تیراندازی شده که عده‌ای دستگیر شدند.
نامه را پیش امام بردند و قبل از خواندن محتوا، به ایشان توضیح دادند. وقتی شرایط شکنجه را گفتند، امام اولین سوالی که پرسیدند، کسی را که اینگونه شکنجه دهند، جنازه را تحویل نمیدهند. چه مسئله‌ای باعث این حرکت شده است؟ اگر کسی زندانی سیاسی اینگونه مبارزه کرده باشد، مجلس ختم نمیگیرم
در تحقیقات مشخص نشد که در شکنجه به شهادت رسیدند، به همین جهت، امام هم اعلامیه نداند. بعد از مرگ ایشان، با کالبد شکافی مشخص شد با شکنجه، به شهادت نرسیدند. شجونی نیز در موقع فوت ایشان بالاسرشان بودند که این دلیلی بر تایید آن بود.
| نحوه شهادت حجت الاسلام حسین غفاری در زندان و نظر امام (ره) |
