علت عدم حضور ایران در جنگ حماس و اسرائیل

ایران هیچگاه اعلام وارد جنگ شدن به نفع حماس و نیروهای مقاومت در صورت وقوع جنگ نداده است. انتظار شرکت ایران، نه از طرف حماس بوده‌است و نه از طرف ایران. این موضوع، اصلا این میان، مطرح نبوده‌است.

اگر برنامه‌ای برای ورود ایران وجود می‌داشت، در جنگ ۳۳ روزه بین لبنان واسرائیل، که حزب الله و شیعیان لبنان، زیر بدترین بمباران و ویرانگری ارتش اسرائیل بودن، اگر تعهدی وجود داشت، در این جنگ، ایران باید شرکت می‌کرد. تعهد ایران، فقط پشتیبانی از آنها به خصوص در دوران سردار سلیمانی بود.

پشتیبانی ایران از حماس و نیروهای مقاومت

ایران هرآنچه می‌توانست در اختیار آنها قرار داده بود و در طول زمان، هرآنچه به دلیل پیشرفت صنایع نظامی حاصل شد ، بی دریغ در اختیار نیروی مقاومت قرار داده شد. توانایی که از حزب الله، حماس، نیروی مقاومت و حتی انصارالله،اینا همش بخاطر پشتیبانی ایران است.

این پشتیبانی، مسئله‌ای است که همه دنیا، از آن اطلاع دارن و مسئله مخفی نیست. در این راه، از نظر پشتیبانی، کم نزاشتیم. الان هم انتظاری وجود نداره.

در ابتدای طوفان‌الاقصی، وقتی اسماعیل هنیه در سفری به ایران نزد حضرت آقا بودند، گفته بود ما توقع وارد شدن مستقیم ایران را نداریم و حتی به نفع ما نیست، چون حماس همیشه متهم بوده و در این جریان بیشتر متهم شد. برای این موضوع، دولت‌ها اعلام میکردند که بخاطر منافع ایران، داره اهل غزه را به کشتن میدهد.

وقتی طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر شروع شد، موضع رسمی و رسانه‌ای عربستان، اسرائیل را محکوم می‌کند. ولی در موضع واقعی، به اسرائیل، تلاش برای نابود کردن حماس دارد. عربستان علما سلفی را وادار به زیر سوال بردن عملیات حماس، از نظر فقه اهل سنت می‌کند که این حرکات، حکم شرعی ندارد. این عملیات را کاملا با این ادبیات که حماس اهل سنت غزه رو فدای رافضی‌های ایران میکند.

وقتی حجم ویرانی و شهدای فلسطین زیاد شد، همه گفتند این اثرات، بخاطر ایران است. اگر قرار به مستقیم وارد شدن ایران باشد، تنها دولت وارد شده، ایران است که یک دولت شیعه است. یعنی این اتهام برای حماس تثبیت می‌شود. به بیان دیگر، حماس،ورود مستقیم ایران را به ضرر خود می‌داند و پشتیبانی کافی است. تنها توقع حماس، بالا بردن سطح حمایت است.

دکتر مسعود اسدالهی ، کارشناس و تحلیلگر مسائل بین المللی در مصاحبه با بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی ( ۱ )

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *