آیا حوادثی که در پی انتخـابات ریاست جمهوری در تهران روی داد، حرکتی مردمی بود یا توطئه؟
(۱۳۸۸/۷/۱۵)
در مورد پرسش جنابعــالی می‌توان گفت حرکت اولیه بعد از انتخـابات در تهران جنبه احساسی و مردمی داشت و بسیاری از مردمی که به خیابان آمده بودند، از کسانی بودند که به آقـای موسوی رأی داده و بنا به دعوت او و همدستانش به خیابان‌ها آمدند و به سبب تبلیغات دروغین، بر این پندار بودند که همه ایران، همانند تهــران به نامبرده رأی داده‌اند، از این رو، به اعتراض برخـاستند؛ اما دیری نپایید که حقایق روشن شد و مردم تهران دریافتند که در شهرستان‌هــا اکثریت به موسوی رأی نداده‌اند، از این رو، آنهـایی که دنبال غرض‌ورزی، فتنه‌گری و آشوب و بلوا نبودند و صرفا از روی احساسات و علاقه به میدان آمده بودند، خود را کنار کشیدند. لیکن در این جــریان چند نکته را نباید از نظر دور داشت:
۱. رهبری و هدایت حــرکت را توطئه‌گران بردوش داشتند و نقشه و برنامه‌هــای آن را نیز از پیش تدارک دیده بودند. توطئه برپـایی آشوب و بلوا، ایجــاد هرج و مرج و ناامنی، کشاندن کشور به ورطــه جنگ داخــلی و سیاست لبنانیزه کردن ایران و رویارویی با ارکان نظام (مقــام رهبری) و اصل ولایت فقیه، دیر زمــانی بود که از سوی سازمان‌هـای جاسوسی برون مرزی و گروهک‌های وابسته، ورشکسته و بیگانه‌زده درون مرزی، دنبال می‌شد، دسیسه‌های مرموزانه مشارکتی‌هــا در مجلس هفتم در چند برهه و سرانجـام راه انداختن تحصن و اعتصاب در مجلس که با بی‌اعتنایی مردم، به رسوایی و بی‌آبرویی آنان منجر شد، گوشه‌ای از توطئه دیرینه‌ای بود که از خارج و داخل دنبال می‌شد.
۲. عناصر ضد انقلاب و گروه‌هـایی که نقش نیروهای پیاده نظام امریکا را در ایران بازی می‌کنند در این جریان فعالیت‌هــای ویرانگری داشتند و با چراغ سبز برخی از سفارتخانه‌هـا و مراکز جاسوسی، به نام «مردم»، به جنایات ننگینی دست زدند؛ آشوب و بلوا به راه انداختند، به جان و مال مردم تجاوز کردند، آتش‌سوزی به راه انداختند، به پایگاه‌های نظامی و انتظامی یورش بردند و خسارت‌های سنگینی بر مردم وارد کردند.
۳. مردمی که در تهران در تظاهــرات اعتراض‌آمیز شرکت کردند، یک سوم کسانی بودند که به آقـای موسوی در تهران رأی داده بودند و حتی اگر ادعای مخالفان و معاندان را بپذیریم که می‌گویند «جمعیت میلیونی»! باید بگوییم نیمی از کسانی بودند که به نامبرده در تهران رأی داده بودند، بنابراین، شرکت این تعداد از افراد، ادعای دروغ مدعیان تقلب را ثـابت نمی‌کند و نمی‌تواند درمان درد آنان باشد. اینکه برخی از ورشکسته‌هــا اینجا و آنجا می‌گویند و تکــرار می‌کنند که «بله مردم از میدان امام حسین تا میدان آزادی فــریاد می‌زدند رأی من کو؟» خود را به زیر سؤال می‌برند و لادگی و بی‌خــردی خود را به نمایش می‌گذارند، زیرا اگر این ادعــا را بپذیریم که از میدان امــام حسین تا میدان آزادی آکنده از تظـاهرکنندگان بود – که نبود – تازه نیمی از قریب ۲ میلیون افرادی بودند که طبق اعلام رسمی ستاد انتخـابات، به میرحسین موسوی رأی داده بودند، بنابراین، «رای من کو؟» چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟
مطالب مرتبط:
چرا به برخی می‌گویند «دوم خردادی»؟! (۱۳۸۶/۷/۶)
آیا این حوادث و درگیری‌ها برای نظام جمهوری اسلامی تهدید جدی به شمار نمی‌آید؟ (۱۳۸۸/۷/۲۱)
برخورد خشونت‌آمیز نیروهای انتظامی و بسیجی با تظاهرکنندگان را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ (۱۳۸۸/۷/۲۷)
آیا فشار و شکنجه زندانیان، آنان را به اعتراف در پشت تلویزیون وا می دارد…؟