در فرهنگ عبری حاخام به مؤمن، صاحب عقل، دارنده خرد، دنبال‌کننده علم و آن کس که حکمت می‌داند گفته می‌شود. عنوانی که مخصوص روحانیون یهودی است. جمع آن حخامیم و معادل آن در مکان‌های دیگر، «راو»، «رب»، «رَبای» و هیئت چند نفری از «حخامیم»، «ربانوت» نامیده می‌شود و مراتب آن در سطوح بالاتر، «هاراو» یا رهبر مذهبی شاخه‌ای از آنان، در حوزه وسیع‌تری است.
روحانیون یهودی در تمام ممالک و به ویژه در ایران از دیرزمان، جایگاه خاصی در جامعه یهودی داشته‌اند و علاوه بر راهنمایی‌های دینی، برخی امور شرعی از جمله ذبح حیوانات، ختنه، نوشتن عقدنامه و جاری ساختن صیغه عقد و… با اقدام مستقیم یا تحت نظر مستقیم آنها انجام می‌شود.
از جمله برجسته‌ترین حاخام‌های تاریخ یهودیان ایران می‌توان به «ملا اورشرگاء» از بازماند‌گان یهودیان اروپایی نام برد که به ایران سفر می‌کند و در سبزوار ساکن شده است. از نوادگان او، ربی کیاس، ربی دانیال، ربی شموئیل، اور، شموئیل، مشه، ملایسحاق، اور و حاخام یوسف اورشرگاء است که از سبزوار به یزد و اورشلیم و تهران مهاجرت کرده و در چرخش بوده‌اند. ملا اورشرگاء در سال ۱۱۷۲ از دنیا رفته و در یزد به خاک سپرده می‌شود…
نسخه کامل PDF