📌این تلگراف، یک سند تاریخی و نمونه‌ای بارز از حمایت مردمی از امام خمینی و روحانیت در دوران مبارزات علیه رژیم پهلوی است.
🔹این تلگراف به وضوح نشان می‌دهد که نهضت امام خمینی یک حرکت محدود به قم یا تهران نبود، بلکه دارای یک پایگاه مردمی گسترده و ریشه‌دار در سراسر کشور، از جمله در اهواز و میان اقشار مختلف مردم بود.
🔸 رژیم پهلوی با دستگیری رهبر نهضت، قصد داشت آن را در نطفه خفه کند، اما این تلگراف و نمونه‌های مشابه آن ثابت کرد که پیوند امام با امت، یک پیوند تشکیلاتی نبود که با حذف فیزیکی رهبر از هم بپاشد، بلکه یک ارتباط قلبی و اعتقادی بود.
🔹ارسال چنین تلگرافی یک اقدام شجاعانه و نوعی مبارزه مدنی بود. این اقدامات، هرچند در ظاهر “تقاضا” بودند، اما در باطن، ماهیت اعتراضی داشتند و نشان‌دهنده زنده بودن مقاومت بودند.
🔸لحن تلگراف هوشمندانه است. از یک سو، با خطاب محترمانه به شاه و یادآوری وظیفه او به عنوان “حافظ دین”، به صورت کنایه‌آمیز، تضاد میان ادعای رژیم و عملکرد آن در دستگیری بزرگترین مرجع تقلید زمان را به رخ می‌کشد.
