محمدتقی فلسفی در دهم ربیع الاول ۱۳۲۶ق/۱۲۸۶ش در تهران زاده شد. پدرش محمدرضا تنکابنی، مجتهد و دانش‌آموخته حوزه نجف و از شاگردان آخوند خراسانی بود که به تهران مهاجرت کرده بود. وی دروس فلسفه را از میرزامهدی آشتیانی، ابراهیم امامزاده زیدی، سیدکاظم عصار و میرزا طاهر تنکابنی فرا گرفت و از نوجوانی به وعظ و خطابه روی آورد و در مدت کوتاهی «خطیب توانا» شهرت گرفت.
در زمان فشار ماموران رضا‌شاه برای لباس یک شکل، فلسفی بر این اساس که واعظ و محدث است، از پوشیدن لباس یک شکل معاف شد.
در سال ۱۳۱۶ زمانی که فلسفی در مسجد میرزاموسی در تهران معروف به مسجد بزازها منبر می‌رفت، به صورت غیرمستقیم به واقعه کشتار مردم به دست رژیم پهلوی در مسجد گوهرشاد مشهد در سال ۱۳۱۴ انتقاد کرد. رژیم که این اظهارات را کنایه زدن به حادثه مسجد گوهرشاد برشمرد، فلسفی را از منبر و پوشیدن لباس روحانیت منع کرد.
سرانجام، با تلاش و پیگیری سیدابوالقاسم کاشانی، رسما از منبر فلسفی رفع ممنوعیت شد.
اعتراض به نفوذ بهائیان در دستگاه‌های حساس اداری و افشای اجحاف کارگزاران رژیم پهلوی به مردم، از مهم‌ترین برنامه‌های تبلیغی وی بود که مراجع تقلید وقت به ویژه سیدحسین بروجردی آن را تایید کردند.
او در منبرهای خود با مسلک و مرام کمونیستی مقابله می‌کرد و علیه حزب توده به افشاگری می‌پرداخت.
فلسفی در سال ۱۳۴۱ در مخالفت با تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، در یک سخنرانی، اعتراض و انتقاد خود را به این مصوبه اعلام کرد.
اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) نشان می‌دهد که فلسفی همواره زیرنظر و مراقبت رژیم پهلوی قرار داشت و رژیم برای ساکت کردن او به شایعات مختلفی دست زد.
فلسفی در سال ۱۳۵۰ در سخنرانی در مسجد سیدعزیزالله تهران به شدت به سخنان دو تن از سناتورهای مجلس سنا علیه امام خمینی اعتراض کرد و آشکارا نام ایشان را چندین بار بر بالای منبر تکرار کرد که هر بار با صلوات فرستادن حاضران رو به رو شد و به دنبال آن، تا وقوع انقلاب اسلامی از منبر منع شد.
میان امام خمینی و فلسفی، نامه‌ها و تلگرام‌هایی رد و بدل شده است. امام خمینی در این نامه‌ها از وی با عنوان ثقه‌الاسلام، خطیب شهیر اسلامی، سخنگوی دیانت اسلام، زبان قرآن و ملت، زبان گویای اسلام، دارای فکر صائب و لسان گویا و شیرین و عمادالاعلام نام برده و بارها از تلاش وی در نشر حقایق اسلامی و احکام دینی سپاس‌گزاری کرده و ادامه توفیقات وی در این زمینه را خواستار شد. فلسفی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بارها در جلسات خصوصی و عمومی، در کنار سران و بزرگان به دیدار امام خمینی رفت و در موارد متعددی، در حضور ایشان سخنرانی کرد.
محمدتقی فلسفی سرانجام در ۲۷ آذر ۱۳۷۷ در ۹۱ سالگی در تهران درگذشت و پس از تشییع با شکوه، در حرم عبدالعظیم حسنی (ع) در شهرری به خاک سپرده شد.
