مذاکرات غیرمستقیم هسته‌ای میان ایران و آمریکا با وقفه مواجه شده است و برخی علت این وقفه را دبه‌کردن و زیاده‌خواهی‌های آمریکایی‌ها می‌دانند.

رییس‌جمهور آمریکا در ابتدای مسیر مذاکرات، مدام تاکید می‌کرد که تنها خواسته‌اش آن است که ایران سلاح هسته‌ای نداشته باشد، اما وقتی سه دور مذاکره سطح بالا و یک دور مذاکره فنی- کارشناسی برگزار شد، به یکباره طرف آمریکایی حرف خود را تغییر داد و گفت که ایران حق غنی‌سازی اورانیوم را ندارد و باید قدرت موشکی خود را نیز محدود کند؛ آمریکایی‌ها پا را از این هم فراتر گذاشته‌اند و می‌گویند ایران باید اجازه بازدید از تاسیسات نظامی‌اش را نیز به بازرسان آمریکایی بدهد!
این مطالبات زیاده‌خواهانه آمریکایی‌ها در شرایطی است که جمهوری اسلامی ایران با دستور کاری مشخص به عرصه مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا پا نهاد؛ دستور کاری که خطوط‌قرمز آشکار و عیانی نیز دارد؛ نخستین خط‌قرمز، آن است که دایره مذاکرات از مباحث هسته‌ای فراتر نمی‌رود و منحصر و محدود به موضوع هسته‌ای است؛ بنابراین طرح مباحثی درخصوص قدرت موشکی ایران از ناحیه طرف آمریکایی از اساس بی‌ارتباط با ماهیت مذاکرات غیرمستقیم هسته‌ای است؛ دومین خط‌قرمز آن است که خودکفایی هسته‌ای ایران که در مقوله‌هایی نظیر غنی‌سازی اورانیوم و… جلوه‌گر است، نباید مورد تعدی و چشمداشت طرف آمریکایی باشد. خط‌قرمز سوم هم آن است که امتیاز نسیه دریافت نمی‌شود و طرف آمریکایی برخلاف برجام باید ضمانت‌های محکمی برای استمرار رفع تحریم‌ها ارائه دهد.
قطعا آمریکایی‌ها با آگاهی از خطوط‌قرمز ایران که برخی آنها در سطور بالا مندرج است، پای به عرصه مذاکرات نهادند؛ اما آنها رفته‌رفته در حال نقض تمام اصول مذاکراتی فوق‌الذکر هستند و بار دیگر ثابت می‌کنند که غیرقابل‌اعتماد هستند.