در فروردین ۱۳۴۹، مسابقه فوتبال آسیایی در تهران برگزار شد، حدود یک هفته پیش از فرا رسیدن روز مسابقه فوتبال میان تیم ایران و تیم اشغالگران فلسطین، مردم مسلمان و آگاه تهران خود را آماده تظاهرات و ابراز انزجار از صهیونیسم اشغالگر ساختند و شعارهایی علیه صهیونیسم، آمریکا و به پشتیبانی از مردم فلسطین سر می دادند و تراکت هایی پخش می کردند و این برنامه در کلیه جریان مسابقه تا روز شکست تیم اشغالگران فلسطینی از تیم ایران ادامه داشت.
در طول مسابقه، تماشاچیان با شور و هیجان علیه صهیونیسم و آمریکا شعار می دادند و نسبت به ملت فلسطین ابراز همبستگی می کردند و به تنها چیزی که کمتر توجه می شد، مسابقه بود. ملت مسلمان و متعهد تهران، تلاش گسترده ای به عمل آوردند تا از برگزاری مسابقه میان تیم ایران و تیم اشغالگران صهیونیسم پیشگیری کنند و اجازه ندهند ننگ دوستی با صهیونیسم دامن ملت ایران را آلوده سازد.
خشم و عصیان مردم علیه صهیونیسم به درجه ای بود که رژیم شاه را سخت نگران کرد و بر آن داشت تا محله جحود نشین تهران را در محاصره گیرد و آنهایی را که علیه مسابقه اعلامیه پخش می کنند تحت تعقیب و بازداشت قرار دهد.
بنا بر نوشته «سر آنتونی پارسونز» آخرین سفیر انگلیس در دربار شاه معدوم حدود ده هزار نفر از دانشجویان و اشخاص مظنون از طرف ساواک بازداشت شده بودند.
