جستارهایی پیرامون ریشه های فکری مدعیان اصلاح طلبی در سه دهه اخیر (بخش پایانی)
دکتر سیدحمید روحانی
تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دویست سال گذشته نشان می‌دهد که شعار «اصلاح طلبی» عموماً حربه‌ای بود که مهره‌های وابسته به سازمان‌های فراماسونری و استکبار جهانی در راه پیاده کردن نقشه‌ها و نیرنگ‌های اسارت‌بار و ضد مردمی از آن بهره‌های فراوان گرفته و ملت‌هایی را به تباهی و روسیاهی و کشانده‌اند. بی‌تردید فتنه‌های شوم و شرارت‌بار، پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، برآیند دست کم ۲۰ سال نقشه و برنامه‌هایی بود که طبق سیاست استکبار و صهیونیسم بین الملل با به صحنه در آوردن چهره‌های به ظاهر خط امامی دنبال شده بود. شعارهای ضد مردمی و بیگانه پسند و اعلامیه‌های اختلاف افکن که پس از این انتخابات مطرح شد، میوه مسموم درخت شومی بود که زیر نظر سازمان سیا و موساد و به دست نفاق پیشگانی به نام «اصلاح طلب» به بار نشست. با نگاهی به بخشی از به اصطلاح دفاعیات شیخ عبدالله نوری می توان ملاحظه کرد که آنچه امروز عوامل فتنه در ایران مطرح می کنند، او بستر سازی کرده و ساخته و پرداخته اوست. قسمت اول این نوشتار در شماره قبل فصلنامه درج گردید و اکنون بخش دوم این نوشتار تقدیم می شود.
