محمد حسن تشیع
حوزه‌های علمیه از دیرباز تا کنون استقلال همه جانبه‌ای داشته‌اند و در همه شئون حیات خود تلاش کردند به دور از وابستگی به ارکان قدرت به حیات علمی خود ادامه دهند. تلاش حکومت‌ها برای دست‌اندازی به حوزه‌های علمیه به خصوص در دوره پهلوی از تقابل‌های قابل توجه روحانیت شیعه با حکومت است. رژیم پهلوی برای محدود کردن فعالیت‌های روحانیت شیعه و حوزه‌های علمیه پس از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ توطئه‌های گوناگونی را طراحی و برنامه‌ریزی کرد. تدوین آئین‌نامه تحصیلات طلاب علوم دینی یکی از ده‌ها توطئه‌ای بود که شاه برای انحلال حوزه‌های علمیه و ساکت کردن روحانیت مبارز طراحی و اجرا کرد. در مقاله حاضر فرآیند تصمیم‌گیری رژیم پهلوی در تنظیم و تصویب این آئین نامه و نحوه برخورد حوزه‌های علمیه با آن نقد و ارزیابی می شود.
